Ο Γ. Παπανδρέου πέρασε την προηγούμενη πενταετία δίνοντας αρχικά μάχες χαρακωμάτων με τους εσωκομματικούς του αντιπάλους κι έπειτα, αφού αισθάνθηκε ασφαλής μέσα στο κόμμα του, πριονίζοντας χωρίς αρχές και χωρίς πρόγραμμα την κυβέρνηση Καραμανλή.
Ας μην πάμε πολύ μακριά:Όταν πέρσι τον Φεβρουάριο ο τότε Πρωθυπουργός τον κάλεσε στο Μαξίμου για να τον ενημερώσει για την Κρίση, ώστε να φτάσουν σε μια μίνιμουμ συνεννόηση και συναίνεση για να ληφθούν εγκαίρως τα απαιτούμενα μέτρα, ο κ. Παπανδρέου εξήλθε αποφαινόμενος ότι δεν υφίσταται διεθνής κρίση (!) κι ότι τα όποια προβλήματα προέρχονται από την ανικανότητα της τότε κυβέρνησης.
Με αυτό το σύνθημα πορεύτηκε επιτυχώς και στις εκλογές του Οκτωβρίου, κατά τις οποίες, θυμίζω, υποσχέθηκε όχι μόνο αυξήσεις μισθών και συντάξεων, αλλά και επανακρατικοποίηση της Ολυμπιακής και του ΟΤΕ!
Την Μεγάλη Εβδομάδα η Λούκα Κατσέλη αποκάλυψε σε συνέντευξή της στο Mega ότι ο κ. Παπανδρέου και το επιτελείο του είχαν πλήρη γνώση της κατάστασης κατά την προεκλογική περίοδο.
Με άλλα λόγια, ο κ. Παπανδρέου και οι συνεργάτες του έλεγαν συνειδητά ψέματα στον ελληνικό λαό για να κερδίσουν την εξουσία.
Βέβαια, όταν τα spread αγγίζουν τις 450 μονάδες –όταν δηλαδή δανειζόμαστε με επιτόκιο σχεδόν 8%- τα ψέματα του κ. Παπανδρέου και των συνεργατών του είναι το ...τελευταίο πράγμα που μας απασχολεί.
Εκείνο που μας απασχολεί είναι πώς θα βγούμε από το μαύρο πηγάδι που πέσαμε.
Και απάντηση σε αυτό το ερώτημα, εννοώ απάντηση πειστική, δεν μας δίνει ούτε ο κ. Παπανδρέου, ούτε ο κ. Παπακωνσταντίνου, ούτε η κ. Κατσέλη, ούτε κανένας άλλος αρμόδιος.
Αλλά υπάρχει κι ένα ακόμα ερώτημα: