
Αυτό το «σούρτα – φέρτα» με τους σκοπιανούς και τους προστάτες τους αμερικανούς, που μεσιτεύουν τάχα μεταξύ των δύο, αλλά αλήθεια με σκοπό και στόχο μόνο τη δική μας υποχώρηση και την ικανοποίηση -- ε-πιβράβευση των κλεφτών σκοπιανών, μου έφερε στη μνήμη μου έναν απο-καλυπτικό διάλογο μεταξύ Κολοκοτρώνη και Χάμιλτον την εποχή της επα-νάστασης του 1821:
«…ήλθε ο Άμιλτων να με ιδεί. Μου είπε, ότι: «Πρέπει οι Έλληνες να ζητήσουν συμβιβασμόν και η Αγγλία να μεσιτεύσει.» Εγώ του αποκρίθηκα, ότι: «Αυτό δεν γίνεται ποτέ, ελευθερία ή θάνατος. Εμείς, καπετάν Άμιλτων, ποτέ συμβιβασμόν δεν εκάμαμεν με τους Τούρκους…. Ο βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε»…»
Αυτά τα λόγια του απελευθερωτή μας Κολοκοτρώνη είναι τα ίδια με κείνα του Περικλή προς τους Αθηναίους να μην συμβιβασθούν με τους Λα-κεδαιμόνιους το 431 π.Χ, γιατί, κάθε μικρή υποχώρηση κλείνει μέσα της την άμεση και μέγιστη προσταγή για υποχώρηση στα μέγιστα.
Και επειδή ο Κολοκοτρώνης, Θουκυδίδη δεν ήξερε, ούτε φαντάζομαι είχε διαβάσει, αυτό που χόρεψε μέσα του ήταν το...